حمل و نقل جاده ای ازبکستان
به عنوان یک کشور محصور در خشکی دوگانه، جاده ها رگ حیاتی زیرساخت های حمل و نقل و لجستیک ازبکستان هستند. ازبکستان با بیش از 40 کیلومتر جاده در هر 100 کیلومتر مربع، بیشترین تراکم جاده ها را در آسیای مرکزی دارد. حمل و نقل جاده ای نزدیک به 90 درصد از کل حمل و نقل بار در ازبکستان و یک چهارم کل گردش کالا را تشکیل می دهد.
اگرچه کارایی کمتری نسبت به حملونقل ریلی در مسافتهای طولانیتر دارد، اما حملونقل جادهای انعطافپذیری، چابکی و قابلیتهای تحویل آخرین مایل را فراهم میکند، به ویژه برای کالاهای فاسد شدنی. با این حال، مانند راهآهن، بخش حملونقل جادهای ازبکستان به سرمایهگذاری در زیرساختها، کارآیی و اتصال به منظور رقابت در منطقه و بهرهبرداری از تقاضای فزاینده و جریانهای تجارت بینالمللی رو به رشد نیاز دارد.
ازبکستان در حال حاضر بیش از 185000 کیلومتر جاده دارد که شامل نزدیک به 44000 کیلومتر جاده عمومی است. که توسط کمیته دولتی راهها (بخشی از وزارت حمل و نقل) نظارت می شود. نسبت به بیش از 49000 کیلومتر در سال 2010 کاهش یافت است. بیش از 98 درصد جاده های عمومی ازبکستان سنگفرش اند. ازبکستان پس از روسیه (1.6 میلیون کیلومتر)، بلاروس (103000 کیلومتر) و قزاقستان (95.400 کیلومتر) چهارمین شبکه جاده ای طولانی را در میان کشورهای مشترک المنافع کشورهای مستقل دارد.
به عنوان روش اصلی حمل و نقل در ازبکستان، شبکه های جاده ای بیش از 99 درصد از کل سفر مسافران را تشکیل می دهند.
شبکه راههای ازبکستان
با توجه به منطقه کیفیت و توزیع جاده ها در ازبکستان بسیار متفاوت است. بخش های قابل توجهی از شبکه های جاده ای ازبکستان قدیمی نیاز به تعمیر دارند. بخشهای جادهای بینالمللی عموماً وضعیت بهتری نسبت به جادههای ملی و منطقهای دارند، اما تنها کمتر از 10 درصد از کل شبکه راههای ازبکستان را تشکیل میدهند. در مناطق دورافتادهتر خارج از شهرهای بزرگ، دسترسی به جادهها محدود است و کیفیت جادهها در مناطق روستایی به طور کلی ضعیفتر است. زیرساختهای جادهای توسعه نیافته در بسیاری از بخشهای ازبکستان مانع رشد اقتصادی و فرصتها را برای توسعه بخش حملونقل جادهای محدود میکند.
حجم محموله های حمل و نقل جاده ای در ازبکستان از سال 2010 به سرعت رشد کرده است که نشان دهنده رشد کلی اقتصادی این کشور و همچنین تأثیر آب شدن روابط اقتصادی و سیاسی با کشورهای همسایه است. که در دسامبر 2016 پس از به قدرت رسیدن رئیس جمهور میرضیایف سرعت گرفت.
حمل و نقل جاده ای
حمل و نقل جاده ای. به عنوان درصد از کل حمل و نقل بار. در سال 2020 با بیش از 90 درصد به اوج خود رسید.
بخش قابل توجهی از بخش حمل و نقل جاده ای ازبکستان متشکل از مشاغل کوچک و کامیون داران فردی است.
علیرغم تسلط بر بخش لجستیک ازبکستان، حمل و نقل جاده ای با چندین چالش و موانع حیاتی برای رشد آینده روبرو است. افزایش قیمت سوخت بر حملکنندگان زمینی در سراسر جهان فشار وارد میکند.
به دلیل محدودیت های تولید داخلی، ازبکستان واردات بنزین را در سال 2023 به طور قابل توجهی افزایش داد است.
به ویژه از روسیه در حالی که قیمت بنزین در ازبکستان در مقایسه با اقتصادهای توسعه یافته نسبتاً ارزان است. این قیمت بالاتر از قزاقستان، قرقیزستان و ترکمنستان است.
زیر ساخت جاده ای
زیرساخت های قدیمی جاده ازبکستان و توزیع نابرابر پوشش و کیفیت جاده ها نیاز به ارتقاء اساسی دارد. خارج از کریدورهای حمل و نقل بین المللی کشور، که دولت آن را برای تعمیر در اولویت قرار داده است.
بسیاری از شبکه های جاده ای بسیار پایین تر از استانداردهای بین المللی هستند و ازبکستان نرخ مرگ و میر جاده ای نسبتاً بالایی برای منطقه دارد. بسیاری از جادهها، از جمله جادههایی که تعمیر یا نوسازی شدهاند، «ناهموار» هستند که نشاندهنده کیفیت ساختوساز ضعیف است. مدیریت ازبکستان زیرساخت های جاده ای آن بسیار متمرکز و تحت نظارت کمیته راه ها است، که بانک جهانی در گزارش سال 2020 آن را به دلیل عدم پاسخگویی و شفافیت و استفاده ناکارآمد از بودجه عمومی مشخص کرد. ساخت و ساز و نگهداری راه ها تحت سلطه شرکت های دولتی است، اگرچه رقابت در این بخش در حال رشد است.
شرکت حمل و نقل بین المللی خلیج فارس ریل پیشرو در ارسال بار بصورت ریلی و جاده ای به آسیای میانه مخصوصا کشور ازبکستان است.
